Oorlogslachtoffers Hendrik Olthof.

Westeremden- In het boek dat enkele jaren geleden is gemaakt over de tweede wereldoorlog “En toen kwamen de parachutes“ staat een stukje geschreven over mijn oom Hendrik Olthof uit Stedum dat hij in de oorlog in Duitsland is gefusilleerd door middel van de guillotine. Mijn grootouders hebben waarom en hoe en waar nooit geweten. Ze hebben in de oorlog een brief van de Rode Kruis gekregen dat hij was gefusilleerd. Maar waarom wisten ze niet. Ze dachten voor stroperij. En ook niet dat het gebeurde door guillotine (de valbijl). Het was in Duitsland , toen een vaak toegepaste methode, want het had voordelen.

Je spaarde kogels uit en de kist kon korter. Zo spaarde je hout uit. De reden was, hij was ongeveer een jaar eerder met drie vrienden op stap geweest naar de kroeg, toen op de terugweg Engelse Bommenwerpers overvlogen richting Berlijn. Kwam Hendrik toen op een idee om een hooischuur in de brand te steken om de bommenwerpers te lokken omdat daar vlakbij een munitiedepot was. Helaas kwamen er geen bommenwerpers meer. Ze spraken met z,n vieren af dit stil te houden. Ongeveer een halfjaar later werd Hendrik opgepakt omdat hij aan het stropen was. In de gevangenis heeft hij iemand verteld wat ze hadden uitgehaald. Toen zijn de autoriteiten er achter gekomen en werd hij en de andere drie  ter dood veroordeeld. Ze zijn toen alle vier dood middel van de valbijl om het leven gebracht. Hij was in 1938 naar Duitsland vertrokken om als melker bij een boer aan het werk te gaan. Je kon daar toen behoorlijk meer verdienen dan bij de boeren hier in Nederland. Na enige zoeken, vooral met de hulp van internet kwam ik er achter dat hij in de strafgevangenis in Wolfbuttel, een stad in midden Duitsland is gefusilleerd . Via het Niod, het Nederlandse instituut voor oorlogsdocumentatie kwam ik er achter dat hij op de algemene begraafplaats in Wolfenbuttel bij oorlogslachtoffers begraven ligt. Zelfs het veld en grafnummer zijn daar bekend. Tijdens mijn reis, afgelopen najaar, naar de restauratiebeurs in Leipzig ben ik op de heenreis even van de route afgeweken en heb de begraafplaats in Wolfbuttel opgezocht. Een mega grote begraafplaats. Maar op diverse plaatsen een plattegrond met grafvelden. Hierdoor was het heel gemakkelijk het graf te vinden. Aangekomen bij het grafveld bleek er tot mijn verbazing een keurig onderhouden dubbele rij met grafsteentjes van oorlogslachtoffers. In de oorlog was dit veld buiten de begraafplaats gemaakt. Maar door uitbreiding van de begraafplaats is het nu een deel van het complex. Op nummer 334 het graf van Henry Olthof. De naam van Hendrik is verbasterd tot Henry. Op het over zichtbord met alle namen was Olthof vervangen door Althof. Hendrik was 29 jaar oud toen hij stierf.

Hier het verhaal op het internet.
https://wo2forum.nl/viewtopic.php?t=25476

Was getekend: Jan Olthof